ito ang ayaw ko sa ganitong klase ng trabaho.
madaling ipagpaliban.
you will find every reason in the world to set it aside. and remarkably be able to do a dozen different things, para lang magka-excuse na wag muna syang gawin.
nakakain na ko. nakaligo na ko. nakapag-internet na ko. nakapag-chess pa (at apat na beses na-checkmate ng tatay ko, to my utter frustration). ngayon, kelangang harapin ang dapat harapin. and i find myself stuck.
sige, matutulog muna ko. baka paggising ko, may langis na ang makina.
* * *
pinapagreport na ko sa monday.
i'm not excited about the project. detached ako sa kanya.
nadala na kasi ko sa compost movie.
pagod na kasi kong mag"scripty".
at marami pa sigurong ibang factors.
but money is what oils the machine, in this case.
and money is the primary reason why we work, these days.
kaya sa monday, magrereport ako sa office. and will psyche myself up to be interested, somehow.
* * *
ang sakit ng ulo ko.
nahihilo ako.
it's assignments like these that inspire the prolific blogger in me. pag nasa production ako, tinutulog ko na lang ang free time. pero madaling mag-sublimate, pag pagsusulat.
alang wenta mga pinagsasabi ko.
makatulog na nga muna.
No comments:
Post a Comment