not my morning

i hope the rest of the day wouldn't be the same.

ang hirap tumira sa isang bahay nang hindi ka masaya pag nasa bahay ka.
at least, for now.
we don't see eye-to-eye on a lot of things, and i don't think there would be a resolution to these things without any heated arguments involved.

but leaving home and living on my own is not an option. not only because i can't afford it, but also because it would break their hearts.

mas madali siyang masaktan kesa sa kin. siguro mas mahal nya ko kesa mahal ko sya. kaya masakit ding isipin na ganun. na may resentment. on my end, on her end. kasi naiintindihan ko kung bakit, pero naiinis pa rin ako. kasi ayokong nag-aalmusal ng sermon.

kasi 27 na ko. matagal na kong nagdalaga at ngayon nga eh papunta na sa pag-"tanda". pero ang mga reaksyon sa paglawak ng mundo ko at 27, parang reaksyon sa isang 15 anyos na nagugumon sa kung anong masasamang elemento.

pero dahil ako ang niluwal, ako ang pinalaki at pinag-aral, ako na lang ang magpapakumbaba. at the very least, wag na lang palakihin ang mga bagay-bagay at manahimik na lang.